خطبه دو نهج البلاغه

امشب تو خواب داشتم عذاب میچشیدم بعد آخرش با یه نفر رفتیم بیرون که کتاب نهج البلاغه رو بخریم و دیگه بلند شدم از توی خواب من معمولا اگه یه رزق و روزی الهی یا یک انتظاری که از ما جوان ها میره داشته باشیم ولی این خصوصیت و برنامه و عقب افتادگی رو نداشته باشم از بالا یه کاری میکنن که افسرده بشم و انقدر توی آمپاس میمونم تا راه جدید کشف بشه و از غم بیرون بیام مثلا برقصم یا شعر بخونم یا وبلاگ بنویسمذو نقاشی یا عکس از خودم بگیرم و  هرکار دیگری که انتظار میره تا غم هام کم بشه اینطوریه!!! 

بگذریم آقا ما توی خطبه ی دوم نهج البلاغه موضوعی پیدا کردم که آقا شما توجه کردی که ما رو میبرند به سمتی که خودمون مدرک بگیریم و خودمون به کمال برسیم و خودمون بریم بهشت اصلا و مخصوصا در روانشناسی که آقا همه ی ایرادا رو از خودمون میداند و راه و هدایت رو که مثلا شما خودت اعتماد به نفس کاذب داشته باش خودت با این کارا پولدار شو و اینا و اینا خوبه تا موقعی که تکنیک یاذبهتر بگم علم باشه ولی ما اصلا خدا رو کم در نظر داریم تا کارمون رو اصلاح کنه بعدشم خیلی بی معرفتیم شاید رسیده باشیم و خدا نخواد حتما اون چیزی که فکر میکنیم مصلحت و کمبود ماست مثلا خونه مجلل یا مدرک بالا اینارو تو از کجا میدونی مصلحته لذا بحث بحثه هدایته که دست من و تو نیست حالا توجه کنیم به اول خطبه ی دو حضرت علی ع

((1- ستایش پروردگار 

ستایش مى‏کنم خداوند او را، براى تکمیل نعمت‏هاى او و تسلیم بودن برابر بزرگى او و ایمن ماندن از نافرمانى او. و در رفع نیازها از او یارى مى‏طلبم زیرا آن کس را که خدا هدایت کند، هرگز گمراه نگردد، و آن را که خدا دشمن دارد، هرگز نجات نیابد و هر آن کس را که خداوند بى نیاز گرداند، نیازمند نخواهد شد. پس ستایش خداوند گران سنگ‏ترین چیز است، و برترین گنجى است که ارزش ذخیره شدن دارد، )))

یعنی هدایت و نجات و بی نیازی و کمال دست ما نیست و باید بریم سراغ خدا و ستایش خداذمی فرماید گران سنگترین یعنی شما از راه خدا به پیش بروی هیچگاه غم نمیخوری کهذای کاش پیر نشده بودم ای کاش درس نخونده بودم این راهو نمیرفتم و اصلا میگه بهترین گنج است!!!

خوب اول خطبه هم راه رو نشون میده که حالا بشینیم تا خودش خدا هدایتمون کنه خوب من چه بکنم پس؟؟که می فرماید ستایش کنیم خدارو نماز و دعا به نحوی ستایش کنیم و دعا کنیم که تسلیم باشیم و نافرمانی نکنیم یه وقت و نیازهامون رو مشروعا از خدا بخوایم بعد می فرماید زیرا کسیی که از طرف خدا هدایت بشه هرگز گمراه نمیشه یعنی دست ما نیست باید توکل کرد و سپرد و در این راه تقوا داشت تا به هدف برسیم هدفی که هر گز پشیمانی ندارند و سعادت ماست اصلا.